Η ριζική εξυγίανση του πολιτικού συστήματος με στόχο την επίτευξη της διαφανούς πολιτικής και οικονομικής λειτουργίας των κομμάτων, τα οποία πρέπει κατ’ ελάχιστον να υποχρεωθούν στην τήρηση οικονομικής διαφάνειας και την επιβολή του θεσμικού ελέγχου τους από το Ελεγκτικό
Συνέδριο ή όργανο έξω από τη βουλή.

Αναβάθμιση του ρόλου της δικαιοσύνης (αναβάθμιση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου, ενίσχυση της δικαστικής ανεξαρτησίας, ευθύνη υπουργών κλπ)

Η επαναφορά της οικονομίας μας στην κανονικότητα είναι πολύ δύσκολη, γιατί η επιχειρηματικότητα η οποία μπορεί να μεγεθύνει το ΑΕΠ, αντιμετωπίζει σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα, όπως καταστροφική φορολόγηση, και εκτόξευση του ιδιωτικού χρέους που αγγίζει το Δημόσιο (330 δις) και η απουσία προγραμμάτων χρηματοδότησης από τις τράπεζες, οι οποίες παρά τις ανακεφαλαιοποιήσεις έχουν απολέσει την πιστοληπτική ικανότητα.  Η κοινωνική οικονομία έχει καταρρακωθεί λόγω ανυπαρξίας θεσμικού πλαισίου και οικονομικών κινήτρων, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη όπου ανθεί.

Η στήριξη των αγροτών, της καινοτομίας και των νεοεισερχόμενων επιχειρηματιών, επαγγελματιών, είναι ανύπαρκτη σε τέτοιο βαθμό που οι 700.000 επιχειρήσεις που επιβιώνουν στο δυσμενές αυτό κλίμα είναι αξιοθαύμαστες.

Τέλος η υπερφορολόγηση εργαζομένων συνταξιούχων στραγγίζει την αγορά και την αναθέρμανση της οικονομίας την ώρα που η πολυετής κρίση έχει διαλύσει την ψυχολογία και την αισιοδοξία των πολιτών. Ο εξορθολογισμός της οικονομικής πολιτικής και στήριξη της επιχειρηματικότητας και καινοτομίας απαιτεί τη θέσπιση ενός φορολογικού νόμου (στη θέση δεκάδων εισπρακτικών) προοδευτικού και δίκαιου με ρεαλιστικούς χαμηλούς συντελεστές για τις επιχειρήσεις και κίνητρα για νεοφανείς και καινοτόμες επιχειρήσεις start up, νέους επιχειρηματίες και αγρότες. Ο μαξιμαλισμός και η φορομπηχτική πολιτική αποδείχθηκαν καταστροφικοί για τις επιχειρήσεις, αλλά και για τα φορολογικά έσοδα. Μετά το brain drain ακολουθεί δυστυχώς το business drain.

Χωρίς σωστή παιδεία και πολιτισμικό υπόβαθρο δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον για την Ελλάδα.

Η παιδεία είναι ο βασικός πυλώνας της κοινωνικής ανάπτυξης και σύμφωνα με τον Γκαλμπρεϊθ, αυτή μαζί με το επιτελικό κράτος και τις υποδομές μπορούν να αποτελέσουν βασικούς συντελεστές για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι όμως βαλτωμένο στα χρόνια της μεταπολίτευσης και είναι στον αυτόματο πιλότο των δυνάμεων της αγοράς και των φροντιστηρίων. Κατ’ ευφημισμό μιλούμε για Δημόσια Παιδεία. Για την Δημόσια Παιδεία που έχει βαθιά σχέση με την ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών, την αγωγή, τα πρότυπα και τον πολιτισμό, ούτε λόγος να γίνεται.

Απαιτείται βαθιά εκπαιδευτική μεταρρύθμιση η οποία πρέπει να έχει άμεση σχέση με την ελληνική γλώσσα η οποία έχει υποτιμηθεί επικίνδυνα σ’ όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, του κράτους και της πολιτικής. Απαιτείται βέβαια εθνική συνεννόηση και πολιτική βούληση. Δεν μπορεί το κάθε κόμμα να κόβει και να ράβει την παιδεία στο μπόι των ιδεοληψιών του και των συντεχνιακών του προτιμήσεων. Η δημιουργία των ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων θα τονώσουν και το επίπεδο των δημόσιων πανεπιστημίων και συγχρόνως θα αναχαιτίσουν μεγάλο ρεύμα των φοιτητών προς τα ξένα πανεπιστήμια.

Η αγροτική οικονομία επί 35 χρόνια παραμένει προσδεδεμένη στον αυτόματο πιλότο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, αλλά ακόμα και αυτές συνεχίζουν να διανέμονται κατά τρόπο αναχρονιστικό και ανορθόδοξο. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι ισχύουν ακόμη τα «ιστορικά δικαιώματα», τα οποία δυστυχώς πιστοποιούν την παθογένεια του συστήματος.

Το πολιτικό σύστημα και το ΥΠΑΑΤ οφείλουν να ξεριζώσουν το θλιβερό αυτό φαινόμενο της καταβολής των ενισχύσεων σ’ αυτούς που δεν δικαιούνται, ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη, να επικρατήσει ορθολογισμός και να εμπεδωθεί κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης με τους πραγματικούς αγρότες.

Το κυριότερο όμως είναι ότι η Κυβέρνηση δεν έχει ακόμη παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο αγροτικής ανάπτυξης στα  πλαίσια της ευρωπαϊκής πολιτικής και του διεθνούς ανταγωνισμού, το οποίο θα αποκαταστήσει τον εξαγωγικό χαρακτήρα του αγροτικού τομέα.

Ένα σοβαρό αναπτυξιακό σχέδιο, οφείλει να απαντά καθαρά στις παρακάτω προκλήσεις:

1. Ποιο είναι το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης και ηλεκτρονικής διακυβέρνησης των κεντρικών και περιφερειακών υπηρεσιών το οποίο θα ενισχύει την συνοχή και την επιτελικότητα του κράτους και του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και την ενίσχυση – οργάνωση των διαλυμένων περιφερειακών υπηρεσιών Κατοχυρώνει την διαφάνεια την αποτελεσματικότητά του και την έγκαιρη και αξιόπιστη μεταφορά της πληροφορίας από το κέντρο στην περιφέρεια και τανάπαλιν. Εφαρμόζει και βελτιώνει τα παλιά νομαρχιακά προγράμματα σαν βάση για τη χρηματοδότηση των σχεδίων βελτίωσης και την ανάπτυξη Αποκαθιστά την τεχνική στήριξη των αγροτών και υπηρετεί το αξίωμα «ο γεωπόνος στο χωράφι και ο κτηνίατρος στο στάβλο» (λειτουργία γραφείων αγροτικής ανάπτυξης, πρόσληψη γεωπόνων με το αγροτικό πρόγραμμα κλπ). Προωθεί τα αναπτυξιακά προγράμματα, την απορρόφησή τους και την ενδυνάμωση των ελεγκτικών υπηρεσιών. Με λίγα λόγια θα αποκαθιστά την επαφή υπηρεσιών και αγροτών και θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας αειφόρου ανάπτυξης της γεωργία.
2. Ο νόμος περί Συνεταιρισμών και Ομάδων Παραγωγών ευέλικτων ανταγωνιστικών και αποτελεσματικών, για την οργάνωση, προγραμματισμό, προβολή και προώθηση της αγροτικής παραγωγής, καθώς και η θέσπιση υπηρεσιών ελέγχου αυτών παραμένουν επί χρόνια ανοικτή πληγή.
3. Το κόστος των αγροτικών εισροών και των καυσίμων το οποίο είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη, αφήνεται στην αυθαιρεσία των παραγόντων της αγοράς, των εισαγωγέων και των προμηθευτών με ευθύνη κεντρικών υπηρεσιών και γραφειοκρατών.
4. Η σκληρή δημοσιονομική πολιτική (φορολογικό, ασφαλιστικό, ΦΠΑ) δημιουργούν ασφυκτικό περιβάλλον για επενδύσεις και ένταξη των νέων αγροτών οι οποίοι διακατέχονται από βάσιμο φόβο και ανασφάλεια στο αγροτικό επάγγελμα που πρόθυμα έχουν επιλέξει.
5. Η στήριξη της κτηνοτροφίας, ιδιαίτερα της ορεινής, με αποκατάσταση των επιδοτήσεων, την απελευθέρωση των κτηνοτρόφων από το βραχνά των εγγυημένων δανείων και την οριστική επίλυση της αδειοδότησης των σταυλικών εγκαταστάσεων και του θέματος των βοσκοτόπων. Κυρίως όμως πρέπει να στηρίξετε την κτηνοτροφία με την κατάργηση των διεθνών συμφωνιών στις οποίες και εσείς διολισθαίνετε, όπως η CETA κ.α., οι οποίες παραδίνουν στις πολυεθνικές τρίτων χωρών τα μαργαριτάρια της ελληνικής γης.
6. Δημιουργία αναπτυξιακής τράπεζας στα πρότυπα και την φιλοσοφία της Α.Τ.Ε. με την συνεργασία και τον έλεγχο της ευρωπαϊκής τράπεζας. επενδύσεων.
7. Η ευρύτατη εφαρμογή της τυποποίησης και προβολής των προϊόντων στα πρότυπα της Ισπανίας, ώστε να δημιουργηθεί υπεραξία στα χέρια των παραγωγών και των συνεταιρισμών.
8. Η στήριξη της έρευνας, της τεχνολογίας και καινοτομίας που υλοποιούνται σήμερα με την αυτοθυσία επιστημόνων και πανεπιστήμιων
9. Ολοκληρωμένο πρόγραμμα διαρκούς επιμόρφωσης των αγροτών και γεωτεχνικών.
10. Με ένα συνεπές σχέδιο αγροτικής ανάπτυξης η υποκατάσταση μεγάλου μέρους των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων και τροφίμων αξίας 6,5 δις ευρώ θα είναι σύντομα εφικτή.

Αν στο διάστημα της κρίσης δεν υπήρχε η ανοδική πορεία του τουριστικού ρεύματος, η οικονομική κατάσταση στη χώρα θα ήταν πολύ χειρότερη. Ωστόσο παρά την φιλότιμη προσπάθεια της Υπουργού τουρισμού η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης και η έλλειψη σχεδίου για την κεφαλαιοποίηση των πολλαπλών συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας ιδιαίτερα των ιστορικών – πολιτισμικών δημιουργεί ασφυκτικά προβλήματα στις τουριστικές επιχειρήσεις με σοβαρές παρενέργειες στη φοροδιαφυγή και την εξαγωγή κεφαλαίων.

Ο τουρισμός με ορθολογική πολιτική και σχέδιο μπορεί να εξελιχθεί σε πλουτοπαραγωγό πηγή εισοδήματος για όλους τους Έλληνες και παράγοντα ισόρροπης ανάπτυξης της οικονομίας (πχ αγροτική παραγωγή κλπ). Απαιτείται όμως η εφαρμογή Εθνικού σχεδίου συνεπικουρούμενου από τα περιφερειακά και τα τοπικά σχέδια τουριστικής ανάπτυξης με στόχο την αξιοποίηση όλων των κριτηρίων και παραμέτρων και την μεγιστοποίηση του οφέλους.

Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον κλάδος ο οποίος δεν έχει αξιοποιηθεί από το πολιτικό μας σύστημα διαχρονικά. Χρειάζεται μία διαφορετική πολιτική προσέγγιση για την τόνωση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης του κράτους και των εφοπλιστών του πρώτου εμπορικού στόλου του κόσμου με στόχο το αμοιβαίο όφελος.

Η εξωτερική πολιτική είναι ευαίσθητος τομέας της εθνικής πολιτικής μας και δεν πρέπει επ’ ουδενί να αξιοποιείται για κομματικά ή πολιτικά οφέλη κομμάτων και πολιτικών προσώπων, αλλά να επιδιώκεται η συνέργεια και ο διάλογος και η συνεργασία για την επίτευξη του μέγιστου Εθνικού οφέλους.

Τα εθνικά ζητήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με κριτήρια την ιστορική αλήθεια, την συσχέτιση δυνάμεων και την άριστη διαπραγμάτευση για να επιτυγχάνεται η άριστη λύση και η θωράκιση της χώρας από ξένες επιβουλές με άμεσες και μελλοντικές επιπτώσεις. Το εθνικό όραμα πρέπει να κτίζεται με πατριωτικό όραμα και υψηλή συναίσθηση ευθύνης, και πολιτική συνέχεια που δεν θα ευνοεί επικίνδυνους πειραματισμούς.

Έτσι η εξωτερική πολιτική θα είναι διαχρονική, θα σφυρηλατεί μία Εθνική συνείδηση, μία σχολή εξωτερικής πολιτικής των γενεών των Ελλήνων. Έτσι θα αποσοβούνται εθνικές τραγωδίες, διχασμοί και καταστροφικοί εμφύλιοι.